یه کم غصه، یه کم درس، یه کم مهارت اندوزی، یه کم خنده با رفقا، یه چیکه اشک، مقداری پیادهروی، یوتیوبگردی به میزان لازم. زندگی که منتظری اتفاق بیفته همینیه که در جریانه.
اگر درس و مهارت اندوزی و پیاده روی و خنده هست چرا غصه؟
چون آدمیزاد قرار نیست همیشه شاد و خوشحال و موفق باشه. دلش میگیره، دلش تنگ میشه و دلش بیشتر میخواد.
همه زندگیا روتین شده-___-
لعنت به باعث و بانیش-__-