بوسیدن پای اژدها

یادداشت‌های نیمه‌شخصی که به مرور زمان تکمیل می‌شوند

یک بی‌سمبل

۷ آذر ۹۵ ، ۱۱:۱۲
نویسنده : مترسک ‌‌‌‌‌

هفت سال پیش بود که نامزد کردن، از همون روز و روزگار تا زمانی که ازدواج کردن و باقی قصه‌ها، کسی نبود اینا رو ببینه و به عشقشون و زندگی رمانتیک و سرشار از پنجِ برعکسشون، آفرین نگه؛ برای من اما قضیه رادیکال‌تر بود چون با خانم، که از بچگی بزرگ شده بودم (دقیق‌تر بگم، بزرگم کرده بود) و صمیمیت خاصی بینمون بود و با آقا هم به قدری علایق و البته عقاید مشابه و بعضاً منطبق داشتم که باعث می‌شد این زوج خوشبخت رو علاوه بر این‌که تحسینشون می‌کردم، برام تبدیل به سمبل عشق و زندگی رویایی بشن؛

گذشت و گذشت تا همین تابستون امسال، که به مناسبت چند تا عروسی و اینای تعدادی از اقواممون، تقریباً هر هفته می‌دیدمشون، آخرین بار هم سالگرد ازدواج یکی از بزرگ‌ترای خاندان دیدمشون، مثل همیشه خوب و عالی ولی همین چند روز پیش... شنیدم از هم جدا شدن! چند دقیقه خشک شدم، بدون هیچ هدفی به روبه‌رو خیره شدم و فکر کردم، تک تک خاطرات این چند سال رو مرور کردم، باورش برام به شدت سخت بود که اینا از هم طلاق بگیرن، اوج سختی‌اش برام این قسمت ماجرا بود که الگوم بودن ولی حالا دیگه...

طبیعتاً باید طرف قوم و خویش خودم (یعنی خانم) رو بگیرم اما اگه عادلانه بخوام رفتار کنم باید حرفای دو طرف رو بشنوم تا بتونم بی‌طرفانه نظر بدم که خب... بگذریم؛ ماراتن زندگی اونا به خط پایان رسید و تنها چیزایی که الان مونده تعدادی خاطره تو ذهن خودشون و اطرافیانه و البته منی که سمبلم شکست... خورد شد... پودر شد... محو شد.

لازم به ذکره که من مهمان سپیده بودم و مدیریت نظرات هم بر عهده خودشه.

لازم به ذکره که متر!!!! پاشو بیا وبلاگتو وا کن!!! :))
ای بابا!!! من وقتی بی کار بودم همش تو وب تو پلاس بودم.... الان چیکار کنم خب؟؟؟
تو وب من پلاس شو خب
اینم داستانیه!
بعضی وقتا آدم یک چیزایی رو با چشمش میبینیه ولی با مغزش نمیتونه باور کنه. داستان این سمبل شماهم داستان همون ضرب المثله بوده که میگه داخلش خودمون رو کشته بیرونش مردم رو! 
.
ما مخلص مترسک ها هم هستیما.
:دی
حالا باید یه الگوی جدید پیدا کنه... عخی!
لازم به ذکر است منم با گندوم موافقم!
پاشو برو سر خونه زندگیت دیگه! 
تو هم سمبل خیلی از این بلاگرا بودی! ملت رو بی سمبل کردی رفته خو! 
لازم به ذکره که برای اولین بار منم با آقاگل موافقم ^__^
لازم به ذکره که این موفقیت بزرگ رو به گندوم بانو تبریک و تهنیت عرض می کنم! ^_^
واسه همین همیشه گفته‌م ازدواج نکنید:))
منم تایید میکنم :))
لازم به ذکره که اشتباه زدی داداچ!!! باید به خودت تبریک بگی!! :)))
میترسم تو هم مث متر از دست من وبتو ببندی و در بری!!!! :(
وبلاگ اینجانت چه با نویسنده، چه یی نویسنده، چه با خواننده چه بی خواننده ادامه دارد :)))
انصافا چرا این آوارگی رو برگزیدی؟؟

یاد قیدار میفتم:))
حس بدیه. منم تجربه کردم. :|

+ یعنی این داستان ادامه دارد جناب مترسک؟ -__- چرا کسی پاسخگو نیییییست؟! :)))
پنجِ برعکس‌ :))
اینجور شوک شدن ها خیلی بده :| شمام توی ترک نکردنِ وبلاگ‌نویسی سمبل من بودین! یهو شکست سمبلم خب ! شوک شدم! :)) 
+ همه با هم بگید : متر باید برگرده :))) [با آهنگ بخونید :دی]
انسانها شوک نمیشوند، بلکه شوکه میشوند!
(((-:دی:چرا این همه اوارگی
آواره چیهههه؟ مهمونه، یه دو سه روز میمونه بعد پرتش میکنیم بیرون.
چرا فکر میکنم این پست رو قبلا دیدم؟؟ احیانا تو وب خود مترسک نبوده؟؟
نمیدونم!
جسارتا به این مهمانتون بگید پیش ماهم بیاد مهمانی  ببینمشون خوشحال میشیم:/

ادم گاهی واقعا دلش میگیره وقتی این چیزارو.میبینه:'(چی سر دنیا اوردیم ما آدما
به سمعشون میرسونم :)
اول اینکه برگرد مترسک
دوم اینکه ،این روزا تعدا خیلی کمی شانس اینو دارن که یه زندگی بادوام داشته باشن.... 

دوم اینکه خب جدایی تو هر رابطه ای پیش میاد دیگه.
من به نشانه ی اعتراض هیچی نمیگم :(
الانم هیچی نگفتی خیالت راحت :))
عشقشون تظاهری بیش نبوده
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی