بوسیدن پای اژدها

من که همین الان هم زندگی مجردی و خوابگاهی دارم. تمام هزینه های تحصیل و زندگیم رو خودم درمیارم. خیلی خوبه از لحاظ مالی. ولی از لحاظ عاطفی آدم همیشه نیاز به حامی و پشتیبان داره.

من که 18 سالمه :)

به نظر من اصلا نمیشه نسخه ی همگانی پیچید!
معایب و مزایای این موضوع برای هر فرد باید جداگانه بررسی بشه...

همیشه زندگی مجردی رو دوست داشتم ولی به مزایاش فکر میکردم تا معایبش 

خودم رو میگم به شخصه که هیچ رقمه شرایطش رو ندارم، نه از نظر مالی و نه از نظر معنوی توانایی مستقل از خانواده زندگی کردن رو ندارم؛ به عنوان یه تجربه جدید و یه حال متفاوت و البته محک زدن خودم شدیداً علاقه دارم برای چند روز (نهایتاً یک هفته) مجردی روزگار بگذرونم؛ البته بحث تأهل (چه به شکل رسمی و چه ازدواج سفید) و خوابگاه و سربازی و مسافرت و امثالهم فرق داره و اصلاً ربطی به موضوع نداره؛ مزایا و معایب زیادی داره مثلاً از مزایاش بخوام بگم توانایی روی پای خود ایستادن و اتکا نکردن به بقیه اعضای خانواده است و از معایبش هم که خب ممکنه اتفاقاتی مغایر با فرهنگ و آداب و رسوم اون خانواده یا جامعه پیش بیاد که چون مشخصه، وارد جزییاتش نمیشم...

جدا شدن از خانواده سخته !

من تنها زندگی کردن رو دوسندارم !

من زندگی مجردی رو دوست دارم از این لحاظ که آدم میتونه زندگیش رو با برنامه خودش بچینه و دیگه لازم نیست فرضا من شب تو تاریکی کد بزنم چون تو هر اتاق خونه یه نفر خوابه، یا وقتی گشنه م نیست غذا بخورم چون بقیه گشنه شونه یا هرچی. سختی هم داره البته، مثلا وقتی ده شب از دانشگاه میام شخصا باید نیمرو بپزم و نمیتونم انتظار داشته باشم یکی قابلمه غذا به دست منتظرم بوده باشه.

من کلا با این سبک زندگی مخالفم. دلایلشم زیاده. یعنی همه رو بگم؟! :)

مخالفم با این نوع زندگی..

من سبک زندگی مجردی رو به شکلی که تو فیلم ها و سریالهای آمریکایی مثل فرندز دیدم خیلی میپسندم. از یه سنی به بعد بنظرم دیگه نباید دست جلوی بابا دراز کرد واسه پول تو جیبی. اینکه مثلا پسره 26-7 ساله با پدرش قهر میکنه که فلان ماشین رو واسش نخریده خنده داره بنظرم. این شکل استقلال با هیچ چیز قابل قیاس نیست.

درسش اینه که فرزندها از چهارده پونزده سالگی با کار کردن حتی چند ساعت در روز آشنا بشن، و بلافاصله بعد از دانشگاه و پیدا کردن کار، مستقل زندگی کنن تا برای زندگی مشترک آماده بشن. اینجوری کمترین اصطکاک با خانواده پیش میاد. 

من خیلی مخالف نــیستم
بنظرم علاوه بر اینکه به شخصـش بستگی زیادی داره ( روحیات هر فردی ) ب سن هم بشدت مربوطه و همچنین اخلاقای خانواده فرد
و همچنین یک سری شروط و خط قرمزهایی باید هر فردی واسه خودش بذاره ک احیانا خودشو در مظن اتهام مردم قرار نــده
ب طور مثال اگ یکی سن تجردش از حد مناسب خانواده بگذره و بازم مجرد باشه و خانواده بخوان با حرفای مختلف اذیتش بکنن ، بنظرم اگ روحیه اش خیلی با تنهایی مشکلی نـداره ، مستقل زندگی کنه خیلی بهتره
من خودم ب یکی از همکارام اصلا تنهایی زندگی کردن رو توصیه نــمیکنم و همش هم میگم نــه ، واسه تو نــهـ ... چون میدونم روحیه اش چقد اکتیو و شاده و واقعا با جدا زندگی کردن افسرده میشه
و یک آیتم دیگ اینکه فرد ببینه جنبه تنهایی زندگی کردن ُ داره ؟؟
ک نــشه جوری ک بعد از ی مدت تحــمل !! ِ تنهایی ب هر دست آویزی چنگ بزنه تا از این تنهایی خلاص بشه و از چاله بیوفته توی چاه !

:O

خب
من جزو آدماییم که دوست دارم تنها زندگی کنم .
دلیلش هم اینه که به نظرم بعد از یه سنی پدر و مادر دیگه دلشون میخواد تنها باشن . دلشون میخواد واس خودشون زندگی کنن اما خب نمیشه ... چون بچه هاشون هنوز تو خونه ور دلشونن ... بعد همین جاهاست که پدر مادره خسته و عصبی میشن که این خستگیِ یا تو قالب جنگ و دعوا بروز می کنه یا تو قالب افسردگی و ناراحتی پدر و مادر !
از طرفیم آدما نیاز دارن به حس استقلال از یه جایی به بعد . نمیشه همیشه توی خونه ی پدر بود . مثلن دختری که 27-8 سالشه و نمیخواد ازدواج کنه خب تا ابد بمونه خونه ی پدریش ؟
بعد خونه ی پدری موندن براش توی فرهنگ ایران مصادفه با احترام به عقاید پدر و مادر ... و این یعنی اون دختر طفلی هیچ وقت نمی تونه سبک زندگی خودشو تجربه کنه .

اینا دلایل منه ... امیدوارم درست رونده باشم منظورو .

+نظر خودت چیه ؟

ببین من فک می کنم یه جوون هر چقدر هم بتونه زندگی مستقلی داشته باشه باید تو خونه پدر و مادرش زندگی کنه دلیل اصلی شم اینه ک پدر و مادر تنها کسانی هستن که بی منت و بی چشمداشت بهترین هارو واسه بچه هاشون می خوان حتی اگه پدر و مادر خوبی نباشن. کسی که دور از چشم پدر و مادرش باشه خیلی راحتتر از کسی ک زیر سایه پدر و مادرش هست به راه اشتباه کشیده میشه. ن اینکه فک کنی باید زور بالا سر کسی باشه تا دست از پا خطا نکنه نه ولی پدر و مادر میتونن با تذکرایی که میدن بچه شون به راهی که درسته هدایت کنن. در ضمن تنهایی از نظر من فساد میاره. اینارو ک میگم درک کردم که میگم. تنهایی شاید از دوست بد یا بهتر بگم از خانواده بد بهتر باشه ولی اگه دلیلی برای جدایی از خانواده نباشه دلیلی نداره ک خودشو گرفتار تنهایی کنه. و در نتها دلایل دیگه ای هم هست ک فک می کنم اونا دیگه قابل گفتن نیست. اینا دلایل من بود :))

من دوست دارم تا زمانى که ازدواج نکردم تنها زندگى کنم و فعلا هم به بهانه ى درس و دانشگاه مجوز این نوع زندگى کردن رو دارم...

سلام. اول صمیمانه عذر میخوام بابت این تاخیر توی نظر دادن.