شاید منظور از یکی شدن بدن و ذهن این است که جسم از جریان ذهن جدا نیست. مثلا وقتی جسم بیمار و ذهن سرحال است تا حدی میتواند جسم را تسکین دهد. وقتی مدام به بدن ایراد گرفته شود، تو زشتی، تو چاقی، تو لاغری، تو شیر برنجی، موهات شبیه اسکاچ است و... ذهن نیز آشفته میشود. اگر در مورد بدن بد فکر کنیم تبدیل به چیز بدی میشود و اگر احساس خوبی درموردش داشته باشیم چیز خوبی میشود. اهمیت این موضوع وقتی است که بدانیم ما با ارزشگذاری در حال خلق خودمان هستیم.