بوسیدن پای اژدها

یادداشت‌های نیمه‌شخصی که به مرور زمان تکمیل می‌شوند

مشکلات من، والدین و دیگران

۱۲ ارديبهشت ۹۷ ، ۱۳:۴۱
نویسنده : کازی وه

دیروز مسئولیت آدم ۱۶ ساله‌ای رو بهم سپردند. شب اومد و گفت می‌خواد برای دو تا کار ضروری بره بیرون. منم توصیه‌های مزخرف همیشگی که گوش هر دومون ازش پره رو طوطی‌وار بهش کردم و گقتم برو. سالم، خوشتیپ و با سرعت رفت و سالم و خوشتیپ با همون سرعت و شنگول برگشت. 

 والدین فوق حساسش به من گفتند هر جا خواست بره باهاش برو و من نرفتم. این یعنی قصور کردم؟ و اگه می‌گفتم نرو و بشین سرجات حق تصمیم گیریش رو نادیده نمی‌گرفتم؟ بهش احساس سرکوب شدن خواسته‌هاش رو به دلایلی که نه من متوجهشونم و نه خودش نمی‌دادم؟ جای اون شادی بهش خشم نمی‌دادم؟ 

جدا از وضعیت جامعه، بحث فرهنگی و نقش‌های سنتی و تحمیلی، پدر و مادر چقدر حق دارن برای آدم ۱۶ ساله تصمیم گیری کنند و در غیاب خودشون تصمیم گیری رو به عهده فرد سوم بذارن؟ و شخص سوم مجازه تا نقش خودش رو از یه نگهبان به یه ناظر و فرد کمکی تغییر بده؟ یا اصلا سختگیر از والدین باشه و بخاطر مسئولیتی که بهش دادن و ممکنه شاید اتفاقی برای یه آدم ۱۶ ساله بیفته و بابتش بازخواست بشه، چقدر حق داره که 24/7 اون آدم رو بپاد، حبسش کنه و هر جا خواست بره دنبالش را بیفته؟

من اشتباه کردم؟ والدین اشتباه کردن؟ آدم اشتباه می‌کنه؟چی؟

ما ها معمولا از زندگی آدمها خیلی مطلع نیستیم
پدر و مادرش حتما یه چیزی میدونستن که از شما خواستن چارچنگولی طرف رو بپایید
بنظرم بهتر بود باهاش برید...
هر چند حرف شما هم کاملا درسته که یه موجود 16 ساله دوپا رو مگر تا کی میشه کنترل کرد؟
ولی خب مسئولیت سخته..وقتی قبول کردید باید باهاش میرفتید
ببخشید یکم جدی گفتم امیدوارم ناراحت نشده باشید
من از زندگی اون آدم و وضعیت خانوادگیش کاملا مطلعم و با قطعیت میگم والدینش حساسیت های بیخود دارن. اما فارغ از این حرف‌ها بحث سر مسئولیته و اون سوالایی که پرسیدم. 
میخوام بدونم آیا اونا حق انتقال این مسئولیت رو دارن؟ اصلا از نظر اخلاقی درسته؟
خب اگر گیر سه پیچ هستن شرایط فرق میکنه
ولی وقتی شما قبول کردی که کاملا مواظبش باشی اگر خدایی نکرده اتفاقی بیفته همه از چشم شما می بینن... مسئولیتش خیلی سخته
اصلا من جنسیت تعیین نکردم و جزییات رو نگفتم برای اینکه نمیخواستم همچین جوابی بشنوم. معلومه که اگه اتفاقی بیفته همه از چشم من میبینن. اما به این فکر میکنم که اون آدم با هر خصوصیت اخلاقی و هر گذشته‌ای و هر دستاورد و هر مدل فکری‌ای یه سری حقوق اولیه مثل حق انتخاب و تصمیم گیری داره. من میتونستم بگم خودم میام و اونم میتونست بگه نمیخوام باهام بیای و بلند بشه بره. یعنی اینجا که دیگه کاری از من برنمیاد از من سلب مسئولیت میشه؟ اصلا همچین مسئولیتی (نگهبانی از یه آدم دیگه) اخلاقیه؟ ما چرا فکر میکنیم این حقو داریم که از یه نفر دیگه نگهبانی کنیم؟ نمیگم مراقبت چون این رفتار و افکار پشتش همون حراست و محدودیته. من با جنسش مشکل دارم و حتی بهش میگم توهم مسئولیت. ساختگیه. تو تصور میکنی که مسئولیت کسی رو قبول کردی و در واقع برای رفع مسئولیت داری نگهبانیشو میدی و  بپاش شدی. 
نه،اخلاقی نیست.
فقط همین هیچ توجیه و اما و اگر دیگه ای هم نداره...اخلاقی نیست!
مامان من تا 22 سالگی حق انتخابی برای ما قائل نبود :)) از چی حرف میزنی خواهر؟! :D
از تاسفم نسبت به افکار والدینمون برادر
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی