بوسیدن پای اژدها

رویا در دنیای خیال و ذهن باقی می‌ماند و با حرف زدن هم جان نمی‌گیرد و زنده نمی‌شود. نمی‌توان لمسش کرد یا زندگی‌اش بخشید و لحظاتش را مثل خاطرات تجربی با ثبت عکس و ضبط صدا و تصویر نشان داد. با نوشتن است که اتفاقی نیفتاده به حقیقتی که درست مقایل توست، بدل می‌شود و ذهن را بی کمترین اجباری به باور نزدیک می‌کند. بله من این را ندیدم، امم.. شاید هم دیده‌ام. درست خاطرم نیست. حتماً جایی دیگر در این دنیا اتفاق افتاده. تنها با نوشتن است که می‌توان رویا و خیال محال را نه تنها به این دنیا آورد که جاودان هم کرد. تنها با نوشتن.

۰ ۰