بوسیدن پای اژدها

هوم!

به بعضی کامنت‌ها نمیتونم جواب بدم. یعنی اصلا نمیدونم چی بگم. آدما ناراحت میشن از دستم و فکر میکنن خودمو میگیرم یا طاقچه بالا میذارم. یکی از دوستای بلاگرم که خیلی محبوبم هست گفتگفت آیکون خنده بذار، حالتو با اموجیا بیان کن. اما اینم درست نیست. برای من کار نمیکنه و احساس میکنم خودم نیستم. اگه کامنتی بی جواب میمونه از بی‌تفاوتی نیست. اینطور تصور کنید که نشستم روبه‌روتون و حرف‌هامو تو پست زدم و حالا منتظر حرف‌های شمام. شما حرف‌هاتون رو میزنید و من گوش میدم. همین :)

دقیقا و خیلی سخته جواب دادن به کامنت‌های تشکر و مرسی و شبه جمله‌ای. همونقدر که جواب دادن به کامنت‌های بلند لذت بخشه، جواب دادن به اینا زجرآوره چون خود کامنت (مسلما نه همیشه) انگار میگه من برای رفع تکلیف اینجام یه کلمه جواب منو بده بره.