اولندش که باید رها کردن را یاد بگیرم. مثلاً همین الان باید بتوانم به خودم بگویم "ببین تو همه تلاشت را کردی. اما آنها یک نفر دیگر را انتخاب کردند. این تقصیر تو نیست. فقط 50 درصد قضیه باتوست. پنجاه درصد بقیه اش بر می گردد به بقیه. سهم خودت را که انجام دادی رهایش کن. مثل کبوتر نامه رسانی که نامه را می رساند اما معلوم نیست گیرنده کاغذی به مقصد فرستنده به پایش ببندد یا نه. بالاخره یک روز نوبت نامه توهم می رسد".
#دارم بلند فکر می کنم
پریسا . |
۰۶ ارديبهشت ۹۵ ساعت ۱۵:۳۹
