گفتند چرا سنگ؟
گفتیم: مگر در آن صبح غریب
اولین نقش ها و کلمات را
اجداد بیابان گردمان
بر سنگ نتراشیدند؟
مگر کافی نیست
که نانمان هنوز، از زیرسنگ بیرون می آید؟
و ناممان شتابان می رود که برسنگ نوشته شود؟
سنگمان را کسی به سینه نزد
و سرمان تا به سنگ نخورد، آدم نشدیم!
عباس صفاری - مجموعه شعر کبریت خیس/ نشر مروارید
