امروز که بیدار شدم گفتم بذار تا چشمام باز میشه یه پادکستی چیزی بذارم گوش بدم. عنوان این پادکست توجهم رو جلب کرد و اون دغدغه های خدا رو شکر دور دورتر از دسترس رو به ذهنم آورد.
پادکست طوفانی به اسم بچه یه پادکست گفتگو محور با مامان باباها است که موضوعش مشکلات هفته‌های اول بعد از زایمانه. توش مسائلی مثل خواب کم مامان‌ها، مشارکت باباها در نگهداری از نوزاد و اینکه چقدر مامان رو ساپورت جسمی و روانی می‌کنن، قضاوت اطرافیان خارج از گود و انتظارات بی‌خود دیگران از والدین، مطرح شده.
این پادکست به من فهموند که مسئله‌ای مثل شیر خشک خوردن نوزاد به من مربوط نیست و دلایل زیادی می‌تونه پشت این اتفاق باشه. که واجبم نیست من بدونمشون یا سعی در کشف صحت و سقمشون کنم. حتی اونقدر هم مسئله مهم و بزرگی نیست که ماها بخوایم راجع بهش نظر بدیم. همیشه شنیدن حرف‌های آدمایی که توی یه موقعیت خاص هستن که ما هیچ نقشی درش نداریم می‌تونه به درک بهتر ما از اوضاع کمک کنه.
شنیدن طوفانی به اسم بچه رو به همه توصیه می‌کنم.
