آقای کاپاسی همینطور که ذهنش به سرعت کارمیکرد شوک ملایم و دلنشینی را تجربه میکرد. حالی داشت شبیه حال سالها قبل، وقتی بعد از چند ماه ترجمه به کمک فرهنگ لغت، عاقبت موفق میشد تکه ای از یک رمان فرانسوی یا یک غزل ایتالیایی را بدون اشکال بخواند و تمامش را بفهمد. آن موقع ایمان آورده بود که همه چیز دنیا درست است، هر تلاشی سرانجام نتیجه میدهد و هر ناکامی و شکستی در زندگی، سرانجام، معنا پیدا میکند. حالا وعده خانم داس هم یکبار دیگر او را سرشار از همین اعتقاد کرده بود.
