بوسیدن پای اژدها

هرکسی می‌تواند یک آرزوی شگفت‌انگیز و جادویی داشته باشد. آرزویی که هر چقدر از آرزوهای زمینی و هواییش هم برآورده شده‌باشد همیشه توی دلش باشد. آرزویی که یک جور معجزه است. در کالبد کوچک و محدود این دنیا نمی گنجد و بزرگترهای نادان درحالیکه به فاکتور خریدهای کاملاً ضروری شب عیدشان نگاه می‌کنند به آن نیشخند می‌زنند. حتی همین موجودات ماشین‌وار عاشق کریستال و پسته خندان گران‌قیمت هم یک آرزوی جادویی ته مه‌های قلبشان دارند. آرزویی که جز خالق قادر به برآورده‌کردن آن نیست. خالق هم که با هرکسی حال نمی‌کند. البته حق هم دارد. بنده آورده که چی؟ بنده هم بنده‌های قدیم. که یا مومن و باشخصیت و نیکوکار و تودل برو بودند یا مجیزش را می‌گفتند.

البته من از ابعاد دیگر این دنیا و آن دنیا و دنیاهای دیگر خبر ندارم. هنوز قسمتم نشده بروم بازدید، اما دنیای بزرگی توی کله من است. یعنی توی کله همه یک دنیای بزرگ و شگفت‌انگیز است که انکارش به همین سادگی‌ها نیست. یعنی اگر بگویید دنیایی توی کله‌تان ندارید قسم می‌خورم بروم یک سرویس 24تایی کاسه بشقاب مارک‌دار (هیچ برند کاسه بشقابی بلد نیستم متاسفانه! مگر اینکه سفال هم یکجور برند باشد) بخرم بعد در حالیکه یک نگاهم به فاکتور است و یک نگاهم به احمق توی آینه به ریشتان بخندم.

این بزرگترین رحمت خالق است. کِی نعمت است؟ وقتی بدانی. بدانی که توی آن کله‌ات یک مغز است که به جز جمع و ضرب و حفظ کردن سخنان بزرگان می‌توانی تویش یک شهر بسازی. شهر چه کوفتیست، دنیاییست برای خودش. کائنات خودت را خلق کنی. دست آدم هایی که دوستشان داری بگیری برداری ببری آنجا. خانه موردعلاقه‌ات را بسازی، رنگش کنی، گل بکاری توی باغچه‌اش. عشق زندگیت را از چنگال کثیف پارتنرش نجات بدهی و ماچش کنی و فلان. شغل موردعلاقه‌ات را داشته باشی و.. البته این‌ها خیلی ابتدایی است و بچه هم باهاش گول نمی‌خورد. هنوز برایتان از قدرت پرواز بدون بال و شناکردن بدون آبشش و کشتن بدون محدودیت منفورترین‌های زندگیتان نگفته‌ام. و خب یک چیزهایی هم قابل بیان نیست. حداقل من با این حافظه کوتاه‌مدت ناکارآمدم نمی‌توانم برایتان توصیف کنم. اصلاً به من چه اگر جذب نشدید. بروید کریستال و پسته کیلویی 70 تومن بخرید، مانتو بگیرید 300 تومان و احساس خوشبختی کنید. من هم دعا می‌کنم هر چه زودتر برای همیشه بروم توی کله‌ام. خلاصه اگر عید شد و من را ندیدید بدانید خالق آرزوی من را لای مریض رد کرده و برای همیشه از اینجا رفته‌ام. رفته‌ام پیش آرزویم. خدافظ.

راستی شما دوست دارید عیدی چی بگیرید؟

۰ ۰