رانندگی در ایران درست مثل تمام چیزهای معمول دیگربه طرزغیرمعمولی با همه دنیا فرق دارد. یک سری از قوانین هم توسط شهروندان وضع شده که به شرح زیر است:
یک-در راه یک طرفه همیشه حق با ماشین روبرویی ست و در ماشین روبرویی هم همیشه حق با خودِ اوست! کمی پیچیده است. اما وقتی شما اندرخم یک کوچه اید و راه هم یک طرفه است پس تقصیرشماست که از سمت درست آمده اید وباید بکشید عقب تا قبله عالم مسیرشان را بروند.
دو- اگر خواهر باشید؛ سرچهارراه ها، پس از آمبولانس و آتشنشانی و نیسان آبی حق تقدم با برادران است. خیلی هم مهم نیست از کدام سمت آمده و به کدام سمت می خواهند بروند و آیا روبرویشان مسدود است و پیچیدنشان ممنوع!نه! آنها باید بروند تا شما بفهمید از آن جانورمنفورِموذیِ مشکی متالیک کمترید.
سه- نبستن کمربند ایمنی و رد شدن از مقابل پلیس و جریمه نشدن یک افتخار است که اطلاع رسانی همگانی اش از همان لحظه نجات با بیست پیامک کاملاٌ رایگانی که ایرانسل دیشب هدیه داده از واجبات است.
چهار- وقتی یک نفر جایی دوبل می زند اما جا برای گتره ای رفتن باز است. پس او گوش درازاست و گوش دراز هم جایش در دشت است و در نتیجه جای ماشین ما همان جاست. پس با انبساط خاطری تام از پشت پاتک زده و ماشین خود را پارک می فرماییم.
پنج- دقت کنید که هنگام عبور از کنار عابرپیاده باید طوری از روی پاهایش رد شویم که صدای ریزش گوشت تنش را شنیده و روح مغفورش را هنگام جان برداشتن از زمین از آینه بغل ماشین مشاهده نماییم.
شش- تشکیل باشگاه های پرسودِ دوردوربرای کمک کردن به شعار دیررسیدن بهتر از هرگز نرسیدن است در جهت حفظ جان هم وطنان.
هفت- یک حرکت بسیار مفرح که سرشار از نبوغ است و نشان می دهد مخترعش چندین لامپ حبابی بالای سرش منفجر کرده و سپس سرخر را به سوی عابر پیاده با سرعت غیرمعقولی کج نموده و پس از آنکه عابربه مرحله انفارکتوس راه پیدا کرد، مسیر را عوض کرده و شناور درتشتی از استعداد به راه خود ادامه می دهد.
