گاهی خوشحال میشوم و حسابی ذوق میکنم که اینهمه فرصت جبران را میگذاری سر راهم. سر راهِ من که سر به راه نیستم و هی بازیگوشی و سربه هوایی میکنم. بعدترش میترسم و میلرزم از اینکه بالاخره کفرت از این کفران نعمت من بالا بیاید و غرقم کنی. کاش قدر خوبی هایت را بدانم.
